Οι γρύλλοι βραδινοί τραγουδιστάδες,
Ρολόγια, λες, κουρντίζονται μυριάδες!
Κ' η βυσσινιά η χαρούμενη στο θείο αεράκι,
Τα μάγουλα που κοκκινίζει και τα μήλα,
Κουνιέται σαν ερωτικό κορμί αμαζόνας
Σε αστραφτερό πάνου άλογο λαυράκι!
Και σκουριασμένος δίσκος κρασοπουλειών
Που το φεγγάρι κρέμεται στην πολιτεία,
Χρυσό είν' εδώ κι ολόδροσο πανέρι ανθών!
Κι αν μαύρ' ήτανε και βουβή η ψυχή σου λίμνη,
Αχάει πο νεραϊδόγελα και την χρυσώνουν ύμνοι
Και πηλαλούν σαν Κένταυρος τα ωραία σου νιάτα,
Καμιά νεραντζομάγουλη χωριατοπούλα
Να ιδούν μες στα πολύσπορα, πολύθροα σπάρτα!...
Κ. Βάρναλης
http://kostas-varnalis-poiimata.blogspot.gr
