Η μικρόσωμη φυλή αλόγων Σκύρου, είναι σήμερα μία από τις σπάνιες φυλές αλόγων που υπάρχουν στον κόσμο!
Πρόκειται για μία από τις αυτόχθονες φυλές αλόγων της Ελλάδας που υπήρχε στην αρχαιότητα σε όλη την Ελλάδα. Κατάφερε να επιβιώσει στη νήσο Σκύρο εξ’ου και η ονομασία. Σήμερα σκυριανά αλογάκια υπάρχουν 260σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων τα 187 ζουν στη Σκύρο. Είναι προστατευόμενο είδος.
Τα σκυριανά αλογάκια είναι ζώα συντροφικά, κοινωνικά, εύρωστα, έξυπνα, με ιδιαίτερα προσηνή συμπεριφορά προς τα παιδιά. Το ύψος τους φτάνει τα 116 εκατοστά. Ο σωματέτυπος τους ομοιάζει με αυτόν του μεγαλόσωμου αλόγου. Το κεφάλι του είναι ιδιαίτερα όμορφο. Η χαίτη του είναι μακριά και πλούσια με ένα χρώμα συνήθως πιο σκούρο από το δέρμα. Συγκριτικά με άλλα είδη αλόγων έχουν μεγάλη κοιλίτσα. Τα πόδια τους είναι λεπτά, γερά και νευρώδη με δυνατές κλειδώσεις. Η ουρά είναι τοποθετημένη χαμηλά, θυσανωτή και μακριά. Συχνά φθάνει ως τις οπλές οι οποίες είναι μικρές, σκληρές, συνήθως μαύρες και δεν χρειάζονται πετάλωμα. Χαρακτηριστικό τους οι τρίχες στις οπλές, τα λεγόμενα «φτερά». Το χρώμα των αλόγων είναι...
συνήθως στις αποχρώσεις του καφεκόκκινου και του καστανού (ορφνό) πιο σπάνια του λευκού ή γκριζόφαιου (φαιά) και σπανιότερα του ξανθού. Κάποια έχουν λευκό σημάδι στο πρόσωπο (αστεράτα ή ρεμπά). Το σκυριανό αλογάκι ανήκει στο είδος Equus Cabalus αλλά λόγω του μικρού του μεγέθους θεωρείται ως ξεχωριστή φυλή η οποία ονομάζεται Equus Cabalus Skyros Poni ή Equus Cabalus Skyriano, στην ελληνική: σκυριανό αλογάκι.
Το Σκυριανό αλογάκι(Eguus Cabalus Skyros Pony) είναι μια από τις αυτόχθονες φυλές αλόγων, που υπήρχε κατά την αρχαιότητα σε όλη την Ελλάδα και είναι εκπρόσωποι του Pindos Pony. Θεωρείται απόγονος των αλόγων που είχε ο Αχιλλέας στο ταξίδι του στην Τροία, συνδέεται με τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των αλόγων που απεικονίζοντα στη πομπή των Παναθηναίων στη Ζωφόρο του Παρθενώνα. Τα Σκυριανά άλογα είναι συγγενείς με ορεσίβιες φυλές μικρόσωμων αλόγων, τα οποία μετανάστευσαν από την Αλάσκα κατά μήκος της Ασιατικής Ορεινής αλυσίδας και έφτασαν στην Ευρώπη πριν από 12000 χρόνια. Εικάζεται ότι στο νησί της Σκύρου τα έφεραν Αθηναίοι έποικοι τον 5ο αι. π. Χ. Υπάρχει μια εσφαλμένη θεωρία πως το Σκυριανό άλογο προέρχεται από ένα μικρόσωμο ιπποειδές με τρία δάχτυλα, που ονομάζεται «Ιππάριον».Ο μόνος λόγος που παραπέμπει στον λανθασμένο συσχετισμό ανάμεσα στο Ιππάριον και στο Σκυριανό αλογάκι είναι το μικρό μέγεθος. Όμως το Ιππάριον δεν ήταν άλογο με τη σημερινή έννοια, δεν ήταν καν ο άμεσος πρόγονος του αλόγου και έχει εξαφανιστεί από τον πλανήτη πριν από 1.000.000 χρόνια. Είναι λάθος να αναφέρεται το Σκυριανό αλογάκι ως Ιππάριον επειδή δημιουργείται σύγχυση.
Περιοχή διαβίωσης
Στο ορεινό και νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού εκτείνεται το χαμηλό βουνό «Κόχυλας» που αποτελεί το φυσικό χώρο ελεύθερης διαβίωσης για το μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο μικροκαμωμένο Σκυριανό αλογάκι.Η περιοχή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ως προς τα σπάνια είδη της χλωρίδας της αλλά και της ορνιθοπανίδας της. Λόγω αυτής της ιδιαιτερότητάς της η περιοχή έχει κηρυχθεί προστατευόμενη ζώνη. Η μεγαλύτερη έκταση (περίπου 40000στρ.) είναι ενταγμένη στο δίκτυο NATURA 2000. Επίσης έχει κηρυχθεί ως ζώνη ειδικής προστασίας ορνιθοπανίδας. Τα άλογα ζουν σε μικρές αγέλες και κάθε αγέλη έχει το δικό της λημέρι σε κάποια από τις πλατωσιές που βρίσκονται σκόρπιες σε όλο το βουνό, με μικρές λιμνούλες προστατευμένες από δέντρα. Τους θερινούς μήνες, όταν η τροφή εξαντλείται, κατεβαίνουν από το φυσικό τους περιβάλλον και διαβιούν στα κτήματα των ιδιοκτητών τους. Οποιαδήποτε μορφή βίαιης επέμβασης θα ήταν καταστροφική για το περιβάλλον. Δυστυχώς στην περιοχή αυτή της Νότιας Σκύρου επιχειρείται εγκατάσταση γιγάντιου αιολικού πάρκου(111 ανεμογεννητριών) το οποίο απαιτεί βαριάς βιομηχανικής μορφής έργα κι έτσι αυτόματα σημαίνει την καταστροφή του εκεί περιβάλλοντος. Σχήμα τουλάχιστον οξύμωρο εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στοχεύουν στην προστασία του περιβάλλοντος! Το σύνολο των φορέων του νησιού καθώς και η πρόταση του ΣΧΟΟΑΠ στη δεύτερη του φάση προτείνουμε την εγκατάσταση σαφώς μικρότερου αριθμού ανεμογεννητριών σε συγκεκριμένη περιοχή της Σκύρου όπου δεν θα προκαλέσουν οικολογική καταστροφή.
