Διότι αν ο Θεός δεν μας αγαπούσε, ή αδιαφορούσε για εμάς, όπως λένε κάποιοι, τότε ποιος ο λόγος που ο δαίμονας τόσο πολύ θέλει να μας καταστρέψει; Δεν θα τον ενδιέφερε. Όμως γνωρίζοντας πόσο τέλειο δημιούργημα του Θεού, είναι ο άνθρωπος, και πόσο ικανό για "Θέωση", λυσσάει απο μίσος και φθόνο και κάνει τα πάντα επί χιλιάδες χρόνια για να φάει όσες περισσότερες ψυχές μπορεί. Νιώθει ο δαίμονας οτι έτσι χτυπάει τον Θεό. Κι αν ο άνθρωπος δεν ήταν πραγματικά ευλογημένος απο την ΆΠΕΙΡΗ αγάπη του Θεού, τότε για ποιο λόγο ο δαίμονας μας χρησιμοποιεί για να αντιπαλευθεί τον Θεό;
Άνθρωπε, την αγάπη Του Θεού την βλέπεις καθημερινά παντού γύρω σου!
Βάλε έναν σπόρο στη γή και σε λίγες μέρες θα τον δεις να καρποφορεί. Διότι ο Θεός δεν θα αφήσει ποτέ πεινασμένο το δημιούργημα Του.
Άπλωσε την χούφτα σου σε κάποιο ποτάμι της πεδιάδας, ή σε μια πηγή του βουνού και πιες νερό. Διότι ο Θεός δεν θα αφήσει ποτέ διψασμένο το δημιούργημα Του.
Κι έχεις να προσάψεις στο Θεό την ευθύνη για τους πολέμους, τα ορφανά, τους αρρώστους, τους φτωχούς; Έχεις λοιπόν τόση άγνοια απο το μεγαλείο Του; Έχεις λοιπόν τόσο σκοτάδι μέσα στην καρδιά σου, ωστέ αδυνατείς να καταλάβεις οτι για όλα αυτά υπαίτιος είσαι ΕΣΥ και μόνο ΕΣΥ άνθρωπε;
Πλάστηκες απο τον Θεό ελεύθερος, κι αποφάσισες την ελευθερία σου να την κάνεις σκλαβιά και πιστεύεις οτι φταίει ο Θεός για την κατάντια σου;
Έχεις ελεύθερη βούληση και ικανότητα λόγου και σκέψης, και τα χρησιμοποιείς για να κάνεις πολέμους, να σκοτώνεις συνανθρώπους σου, να κλέβεις, να βιάζεις, να αδικείς, να αφήνεις ορφανά, να αφήνεις φτωχούς, να αφήνεις άρρωστους και πιστεύεις οτι φταίει ο Θεός που δεν επενέβη να κόψει την ελευθερία σου;
Άνθρωπε, είναι δική σου απόφαση πως θα χειριστείς την ελευθερία σου!
Πως είναι δυνατόν να περιμένεις ο Θεός να σου στερήσει αυτό που απο την ΆΠΕΙΡΗ αγάπη Του σου έδωσε; Πως περιμένεις ο Θεός να σου στερήσει την ελευθερία με την οποία σε προίκισε;
Αν εσύ αποφάσισες να χειριστείς την ελευθερία σου με τρόπο μοχθηρό και άδικο, με τρόπο καταστροφικό και απάνθρωπο, αυτό είναι δική σου ευθύνη.
Άνθρωπε, δεν είναι δυνατόν να κατηγορείς τον Θεό για τις δικές σου πράξεις!
Η ΆΠΕΙΡΗ αγάπη Του Θεού όμως, ακόμα και τώρα που κατάντησες σκοτεινός και βίαιος, υπάρχει για σένα, και σε περιμένει να μετανοήσεις. Υπάρχει και για όλους αυτούς τους συνανθρώπους που σακάτεψες με τις πράξεις σου, ή με την αδιαφορία σου, κι όμως Εκείνος αναλαμβάνει να φροντίσει όσους εσύ πλήγωσες.
Απο την ΆΠΕΙΡΗ αγάπη Του για εμάς, έστειλε στη γη τον Υιό Του, τον Χριστό μας, να Θυσιαστεί για εμάς, να χύσει το Αίμα Του για εμάς, να μας σώσει απο όλα αυτά που μόνοι μας πράττουμε εναντίον των συνανθρώπων αλλά κι εναντίον του ίδιου μας του εαυτού.
Κι εδώ όμως, πάλι, είσαι απόλυτα ελεύθερος να διαλέξεις αν θέλεις να σωθείς ή όχι.
Είσαι απόλυτα ελεύθερος να διαλέξεις αν θέλεις να πιστέψεις στον Ιησού Χριστό και να ζητήσεις το Μέγα Έλεος Του, ή αν θέλεις να συνεχίσεις να ρίχνεις το φταίξιμο στον Θεό για όλα τα κακά που πράττεις.
Ο διπλανός μας, ο συνάνθρωπός μας,
- δεν θα ήταν πεινασμένος, αν του δίναμε ένα κομμάτι ψωμί.
- δεν θα ήταν ορφανός αν τον αγκαλιάζαμε και τον υιοθετούσαμε.
- δεν θα ήταν θλιμμένος, αν τον πλημμυρίζαμε αγάπη.
- δεν θα ήταν φτωχός, αν του χαρίζαμε όσα πετάμε επειδή περισσεύουν.
- δεν θα ήταν άπιστος, αν του δείχναμε το Φως με τις πράξεις μας.
Μα, αν ακόμα επιμένεις να μην θες να αγαπήσεις κι εσύ τον Θεό όπως Εκείνος αγαπά εσένα, αν δεν θες να Τον πιστέψεις, ούτε να Του μιλήσεις, Εκείνος και πάλι σε αγαπά ΆΠΕΙΡΑ, διότι είσαι δημιούργημα της αγάπης Του για σένα.
Σε περιμένει ανα πάσα στιγμή, να Τον αναζητήσεις, να Τον δεις, να μετανοήσεις.
Και τότε, η Αγκαλιά Του αμέσως γίνεται η πιο τρυφερή και Μεγαλειώδης ζεστασιά για την καρδιά σου, γίνεται Λύτρωση για την ψυχή σου.
Μακάρι να αξιωθούμε όλοι αυτή την Αγκαλιά.
Γιάννης απο Θεσσαλονίκη
