Μ΄άκουγε αμίλητη, όπως πάντα εξάλλου.
Της είπα τον πόνο σου.
Για τους δικούς σου που δεν χάρηκες.
Για την αγάπη που τόσο πόθησες.
Την τρυφερότητα που δεν ένιωσες.
Την αγκαλιά που τόσο νοστάλγησες.
Για τόσα άλλα, που ένιωσες, που έχασες, που ξέπεσαν κάπου.
Ξέπεσαν κάπου εκεί, και τα ψάχνεις παντού.
Έφυγα και δέν μου μίλησε. Δεν μου απάντησε.
Τι όμορφη σιωπή!
Ενώ τίποτα δεν κινείται, τίποτα δεν ακούγεται, ακούς τη σιωπή των Αγγέλων που υμνούν την μεγάλη σου μάνα, την Παναγιά.
Σ΄άφησα άγγελε μου, στη μεγάλη Της αγκαλιά!
Άκου τα καρδιοκτύπια Της για σένα, όλο αγωνία, αγάπη, τρυφερότητα.
Σ΄αφησα στην αγκαλιά της Παναγιάς, της μάνας σου.
Κρύψου εκεί, αγκάλιασε Την σφικτά, κρατήσου γερά απ' Αυτήν...
Αυτή ξέρει καλύτερα κι απο μένα κι απο σένα.
Η Παναγιά!
π. Ανδρέα Θεμιστοκλέους
http://stomenkalosstomenmetafovoutheou.blogspot.gr/
