Ετυμολογία
- σαγκουίνι < ιταλική sanguigni, πληθυντικός του sanguigno (που έχει το χρώμα του αίματος (sangue) Ουσιαστικό - το σαγκουίνι (ουδέτερο)
- Τα πορτοκάλια της Σικελίας δεν είναι απλώς τα καλύτερα εσπεριδοειδή κι ένας θησαυρός για την υγεία μας, αλλά έχουν και υψηλή γαστρονομική αξία αφού προσθέτουν οξύτητα και άρωμα στα φαγητά!Πορτοκάλια; Μάλιστα, σαγκουίνια. Κόκκινα πορτοκάλια! Τα θερμά καλοκαίρια, τους αυξάνουν τα σάκχαρα, οι κρύες χειμωνιάτικες νύχτες που εναλλάσσονται με λιόχαρες μέρες, ευνοούν την ανάπτυξη των ερυθρών χρωστικών που δίνουν στα σαγκουίνια τη χαρακτηριστική γευστική και χρωματική στίξη. Οι ουσίες αυτές λέγονται ανθοκυάνες. Ενας θησαυρός για την υγεία μας. Οι επιστημονικές έρευνες δίνουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα για τη φαρμακολογική δράση των σαγκουίνι στην οφθαλμολογία. Οι ανθοκυανίδες ευνοούν την ταχείαν ανάπλαση της οπτικής πορφύρας. Τα ερευνητικά προγράμματα επεκτείνονται σε ευρύτερα ιατρικά πεδία και εκπλήσσουν. Η φλαβονοειδής δομή των ανθοκυανιδών έχει αξιοσημείωτη αγγειοπροστατευτική λειτουργία και τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Εξουδετερώνει...
ενδογενείς και εξωγενείς τοξίνες, όπως το οινόπνευμα και τα κατάλοιπα των φαρμάκων. Πρόσφατες μελέτες προσεπικυρώνουν την αντιοξειδωτική επίδρασή τους. Οι ανθοκυανίδες σαρώνουν τις ελεύθερες ρίζες. Συνεκδοχικώς αποτελούν αντιγηραντική ασπίδα και μάχονται τον καρκίνο, την ισχαιμική ανεπάρκεια, τη νόσο του Αλτσχάιμερ, το σύνδρομο Ντάουν, τη νόσο του Πάρκινσον. Εμπρός, στύψτε τώρα μια σαγκουινάδα!Τον 4ο αι. μ.Χ. ξεμπαρκάρουν από την Κίνα στην Ευρώπη. Λεμόνια ερυθρά τα βάφτισαν και ως τέτοια τα μεταχειρίζονται στη μαγειρική. Για να προσδώσουν οξύτητα και άρωμα στα φαγητά. Τα ηδύτερα κόκκινα πορτοκάλια έφθασαν χίλια χρόνια αργότερα. Piano piano και κατόπιν αλλεπάλληλων διασταυρώσεων ανάμεσα σε διάφορες ράτσες προέκυψαν τα σαγκουινέλια. Στρογγυλά, μεσαίων διαστάσεων, με τοσοδούλια μόλις πύρινα στίγματα. Παραλλαγή τους το sanguinello moscato με πορφυρά σημαδάκια σαν μύγες. Τα πλέον φαμόζα ωστόσο θεωρούνται τα tarocco και moro. Το πρώτο τελειώνει σε ένα λαιμουδάκι. Η φλούδα του καθαρίζεται εύκολα διότι ακουμπά χαλαρά επί της σάρκας. Τρυφερό, γευστικώς εύπορο πλην ντελικάτο. Αντιπροσωπεύει το 65% της σιτσιλιάνικης καλλιέργειας και συλλέγεται από τον Γενάρη ως τον Απρίλη. Οι Ιταλοί τα στύβουν. Ενας πυκνόρρευστος χυμός. Μόρο έχουμε και στην Ελλάδα. Ευδοκιμούν ιδιαιτέρως στην Αχαΐα.Στη Σικελία ιδρύθηκε προ ετών η Οργάνωση των Παραγωγών Ερυθρών Πορτοκαλιών. Ψυχή της, ιδρυτής και πρόεδρος ο Σκιπίων Μποργκέζε και η σύζυγός του πριγκίπισσα Μαρία - Κάρλα Βοργία, καλλιεργούν 205 εκτάρια οργανικής γεωργίας μόρο στο κτήμα τους Il Biviere στο Λεντίνι. Ενα Σάββατο κάθε χειμώνα είναι αφιερωμένο στα πορτοκάλια. Σε 700 πλατείες ιταλικών πόλεων, χιλιάδες εθελοντές πωλούν σαγκουίνια, τα Arance de la Salute. Τα έσοδα από τα πορτοκάλια της υγείας διατίθενται για τις ιατρικές έρευνες κατά του καρκίνου. Γαλαζοαίματη η κυρία Borghese, μα το ερυθρό αίμα των σαγκουινιών οφείλεται στην κυανιδίνη (cianidin - 3 - glucosidin), ουσία της κατηγορίας των ανθοκυανιδών, που υπάρχει επίσης στα μύρτιλα, στα βατόμουρα, στα κράνα και σε λοιπά κόκκινα, βιολετιά και μαύρα φρούτα του δάσους.
