Πριν 4000 χρόνια λοιπόν, οι γάμοι γίνονταν μόνο με πανσέληνο. Ο γαμπρός έπρεπε να πίνει ένα μείγμα μπίρας και μελιού, κάθε μέρα μέχρι την επόμενη πανσέληνο. Μέχρι το επόμενο γεμάτο φεγγάρι…. Ε, μέλι- φεγγάρι το έκαναν οι φίλοι μας οι Σάξωνες: "μελοφέγγαρο" (honeymoon)
Το μπιρόμελο το έφτιαχνε ο μπαμπάς της νύφης, για να ξορκίσει τη βασκανία, το μάτιασμα δηλαδή. Κι επειδή απο πανσέληνο σε πανσέληνο, μεσολαβεί χρονικά ένας μήνας, έτσι λοιπόν το μέλι που έπινε ο γαμπρός κάθε μέρα για ένα μήνα, έδωσε το όνομα "μήνας του μέλιτος".
Με τα χρόνια η φράση αυτή πήρε άλλη έννοια, διότι κάποτε τα ζευγάρια έφευγαν για σχεδόν 1 μήνα μετά τον γάμο, κι επειδή ήταν όλο γλύκες και μέλια μεταξύ τους, το λένε "μήνας του μέλιτος".
